Vinnie Jones, member of the grazy gang.

Vinnie Jones was een verdedigende middenvelder die voornamelijk herinnerd zou worden aan zijn harde spel en zijn gevaarlijke tackles. Vinnie Jones heeft in zijn carrière voor verschillende clubs gespeeld, maar nergens voelde hij zich zo thuis als bij Wimbledon FC.

In het seizoen 1984/1985 Begon Vinnie Jones zijn voetbalcarrière op 19 jarige leeftijd bij Wealdstone FC. Bij Wealdstone maakte de jonge harde middenvelder al snel naam. In het najaar van 86 verhuisde Vinnie voor 10.000 pond naar Wimbledon FC een club uit de 1^e divisie van Engeland. Wimbledon FC was een hele hechte ploeg, de manier waarop de spelers met elkaar en met de manager omgingen werd in die tijd als zeer amateuristisch gezien. Tijdens de trainingen en de wedstrijd voorbereidingen werden veel grappen gemaakt, maar op het moment dat het start signaal klonk was iedereen bereid om tot het uiterste te gaan voor elkaar. Het hoogtepunt uit Vinnie Jones zijn carrière was de FA cup finale tegen Liverpool. Wimbledon was nog maar twee seizoenen in de eerste divisie en werd gezien als een ‘Pub team’, terwijl Liverpool een ‘top team’ had en de titel op dat moment vaker dan wie dan ook had gewonnen. Net voor rust kwam Wimbledon tegen alle verhoudingen in toch op voorsprong. In de tweede helft kreeg Liverpool nog wel een penalty, maar de Keeper en aanvoerder van Wimbledon, Dave Beasent, bleek die dag onpasseerbaar. Na het laatste fluitsignaal volgde de memorabele woorden van commentator Josh Motson: “The crazy gang have beaten the culture club!”. Vanaf dat moment werd het team van Wimbledon FC “The crazy gang” genoemd. Na drie seizoenen bij Wimbledon vertrok Vinnie naar Leeds United, hier bleek Jones ook zonder al te veel gele kaarten te pakken goed te kunnen voetballen. Het seizoen er op vertrok hij naar Sheffield en weer een seizoen later ging hij naar Chelsea, maar nergens voelde hij zich zo op zijn plaats als bij Wimbledon. In het seizoen 1992 keerde hij daarom terug, om er vervolgens nog eens zes seizoenen vol voor elke overwinning te vechten. In totaal speelde Vinnie Jones 385 wedstrijden in het betaald voetbal, verreweg de meeste wedstrijden ( 254 ) speelde hij voor Wembley. Het binnenhalen van de FA cup door “The crazy gang” in 1988 wordt door velen nog steeds gezien als een schitterend voorbeeld van dat de wil om te winnen soms  nog belangrijker is dan de middelen.

Na de voetbalcarrière van Vinnie Jones had hij een image als “Hard man” opgebouwd. Enkele voorbeelden die aan zijn image bijgedragen hebben zijn: het record van de snelste gele kaart ooit ( 3 seconden )  en de  beruchte actie waarin hij zijn tegenstander vol bij de testikels greep. Ook zijn 12 rode kaarten in zijn loopbaan passen wel in dit rijtje thuis. Door zijn Image kwam Jones wel in beeld bij de regisseur Guy Ritchie en in 1998 maakte Jones dan ook zijn film debuut in de film Lock, Stock and Two Smoking Barrels. Hij bleek een passie te hebben voor acteren en doet dit dan ook nog steeds zeer verdienstelijk.

Vinnie Jones zocht door zijn tomeloze inzet en harde slidings altijd de grenzen van het spel op en was een nachtmerrie voor vele aanvallende middenvelders. Op het veld was hij misschien een klein beetje gestoord. Maar wel een speler waarvan  je als supporter altijd wist dat wanneer de tegenstanders het veld op kwamen, Vinnie er wel voor zou zorgen dat ze niet het idee kregen dat ze de drie punten die dag gemakkelijk zouden winnen.

Overal regent het doelpunten behalve in Nederland.

In het zonnige Paramaribo wordt op 27 maart 1972 Jerrel Hasselbaink te wereld gebracht. De jonge Hasselbaink begon zijn voetbalcarrière in Nederland. Hij speelde een hand vol wedstrijden bij Telstar waarna hij naar AZ vertrok. Hij speelde 46 wedstrijden voor de club uit Alkmaar maar wist niet te overtuigen. Hij kon geen nieuwe club vinden en ging als amateur spelen.

Toch ziet in 1995 de Portugese laagvlieger Campomaiorense wat in de Nederlandse spits en besluit hem over te nemen. Hij beloont het vertrouwen van de club en scoort 12 maal. Echter is dit niet genoeg om de club te behoeden voor de degradatie. Een middenmoter genaamd Boavista FC koopt “Jimmy Floyd” (een bijnaam welke hij in Portugal had vergaard). Dit blijkt een gouden greep want de Nederlander maakt een karrenvracht aan doelpunten, maar liefst 20. Zijn doelpuntenproductie in de Portugese competitie valt op bij clubs in binnen- en buitenland.  Leeds United koopt de spits voor een bedrag van 2.000.000 pond. Ook in de Premier league bleef Hasselbaink scoren. In zijn tweede seizoen werd hij zelfs mede topscoorder van de competitie. Door onenigheid met de club over het verlengen van zijn contract bleef hij slechts twee jaar actief in Leeds.

Atletico Madrid betaalde maar liefst veertig miljoen gulden, waarmee Hasselbaink de duurste Nederlandse voetballer tot dan toe werd. De samenwerking was kort maar explosief. Hasselbaink schoot de éne na de andere bal tegen de touwen en kwam tot een indrukwekkend aantal van 29 doelpunten. Toch degradeert Atletico ondanks de vele doelpunten van Hasselbaink en hij wordt verkocht aan Chelsea. Terug in de Premier League doet de spits wat hij altijd doet; scoren. In vier seizoenen maakt hij bijna zeventig treffer en wordt daarmee twee maal topscoorder in Engeland. Na omzwervingen bij Middlesbrough, Charlton Athletic en Cardiff City is Hasselbaink nu actief als trainer bij Burton Albion FC in de League One in Engeland. Weinig mensen hadden kunnen vermoeden dat de jongen die niet kon slagen in de toenmalige Eerste Divisie, zou uitgroeien tot een voetballer van wereldklasse.

One of the Spice Boys.

Robert ("Robbie") Bernard Fowler werd in het voorjaar van 1975 geboren in de industriestad Liverpool. Als jongen van de stad, was hij in zijn jonge jaren nog fan van de stadsrivaal Everton. Zijn scoringsdrift werd toen al aangetoond. Zo scoorde Fowler in een wedstrijd 16 keer voor zijn lokale schoolteam. Op zijn 17^de kreeg de spits een professioneel contract bij Liverpool. Hij kwam bij de eerste selectie maar speelde in zijn eerste twee seizoenen geen enkele wedstrijd.

Na twee seizoenen geduldig te hebben gewacht op zijn kans, was de tijd eindelijk daar. In de FA cup wedstrijd tegen Bolton Wanderes werd de jonge spits als invaller binnen de lijnen gebracht. De daarop volgende wedstrijden zal hij telkens op het wedstrijdformulier staan. Het gaat goed met Fowler. Zo goed zelfs, dat na dertien wedstrijden, de teller al op twaalf doelpunten staat. Buiten de lijnen heeft Robbie het ook naar zijn zin. Hij wordt samen met enkele teamgenoten “The Spice Boys” genoemd. Dit omdat ze vaak in het nachtleven gesignaleerd werden en het voetbal niet altijd even serieus namen. Hij kwam in opspraak door een doelpunt tegen Everton FC te vieren, door de lijn doellijn op te snuiven alsof het cocaïne was. Toch bleef “the god” (een bijnaam die hij had gekregen van de Liverpool supporters) scoren. Drie seizoenen achter elkaar maakte hij meer dan 30 doelpunten. Het hoogtepunt was het seizoen 2001. Liverpool won toen de FA cup, de League Cup en de UEFA cup en de makkelijk scorende spits had hierin een groot aandeel.

Na elf seizoenen voetbal in Liverpool, maakte de dan 27-jarige Fowler de overstap naar Leeds United. Hij zou hier nooit zijn draai vinden en wordt een voetbalnomade in Engeland. Verschillende clubs als Manchester City, Cardiff City, Blackburn Rovers en opnieuw Liverpool hopen de spits over het dode punt heen te kunnen helpen. Maar mede door blessures wordt het oude niveau nooit meer gehaald door “The God”. Hedendaags is Fowler een van de rijkste sporters van Groot-Brittannië. Hij verdiende naast het voetbal een fortuin met paardensport en beleggingen in vastgoed.

Paolo Maldini: Il Capitano

Paolo Maldini is geboren in Milaan op 26 juni 1968. Hij is de zoon van oud AC Milan speler Cesare Maldini. Paolo Maldini brak in het seizoen 84/85 door in het eerste elftal van Ac Milan op dat moment was hij nog maar 16 jaar. Een jaar later behoorde hij al tot de vaste kern spelers van Ac Milan en leerde hij de fijne kneepjes van het verdedigen van de man die naast hem stond, Franco Baresi, die ook behoorde tot een van de beste verdedigers aller tijden. Maldini zijn eerste beker won die in 1987/1988 toen Ac Milan de Scudetto won. Een jaar later won hij met 19 jaar zijn eerste europacup1 finale door een 4-0 overwinning op Steaua Boekarest. Maldini zelf noemde dat een van de beste wedstrijden ooit van de Rossoneri. Een jaar later stond Ac Milan weer in de finale van de europacup1. Dit maal was Benfica de tegenstander, maar ook zij konden geen weerstand bieden tegen het voetbal geweld van Maldini en Milan. Ac Milan won deze wedstrijd met 1-0 en  stond aan top van het mondiale voetbal. In 1997 stopte de Baresi met voetballen en werd de aanvoerdersband overgedragen aan Maldini. In 2003 mocht Maldini voor het eerst de Champions league trofee omhooghouden als kapitein van zijn ploeg. Precies 40 jaar nadat zijn vader de trofee met Ac Milan had gewonnen. In totaal heeft Maldini acht Champions league  finales gespeeld en daarvan heeft hij er 5 gewonnen. Paolo Maldini kwam in totaal tot 902 wedstrijden voor Ac Milan wat met afstand een clubrecord is.

Op 31 maart 1988 maakte Maldini zijn debuut voor het Italiaanse nationale elftal. Uiteindelijk zou Maldini tot 126 interlands komen. Met de Azzurri was hij drie keer zeer dicht bij een hoofdprijs, maar penalty’s en Italië bleken geen goede combinatie. In de halve finale van het WK in Italië, moest Italië het opnemen tegen het Argentinië van Maradona. Omdat er na 120 minuten nog steeds een stand van 1-1 op het scorebord stond, moesten er penalty’s genomen worden. Deze nam Argentinië net iets beter dan Italië, waardoor de WK droom van Italië dat jaar in een stortte. Het volgende WK behoorde Italië weer tot de favorieten en dit maal kwam Italië wel tot de  Finale. In deze finale moest Italië het opnemen tegen Brazilië, de hele wedstrijd werd er echter niet gescoord en kwam het weer neer op een strafschoppen serie. Ook dit maal  beet Italië in het stof. Op het EK 2000 in Nederland/België was Italië wederom dicht bij een titel. Italië kwam tot de finale, maar door een werkelijk schitterende uithaal van Trézéguet in de verlenging won Frankrijk met 2-1.

Paolo Maldini wordt door veel Ac Milan fans gezien als de personificatie van het begrip clubliefde. In totaal speelde Maldini maarliefst 25 seizoen voor de Rossoneri. Door zijn snelheid te combineren met zijn perfecte techniek, is ‘il capitano’ een van de meest gevreesde verdedigers ooit geworden.

George Best: El Beatle

George Best was een Noord-Iers voetballer die bekend is geworden bij Manchester United. George best wordt door velen gezien als een van de beste voetballers aller tijden. Helaas waren zijn voetbalkwaliteiten niet het enige waar hij om herinnerd zou worden. Best stond ook bekend als een liefhebber van veel drank, vrouwen en snelle auto’s.

Best zijn clubcarrière begon bij Manchester United in Engeland. De scout die George best ontdekt had stuurde een telegram naar Matt Busby, de manager van United toentertijd, met de tekst: “I think i’ve found you a genius”. Op 17 jarige leeftijd maakte Best zijn debuut voor United  en direct was zijn klasse zichtbaar. Best wordt gezien als een van de beste dribbelaars aller tijden, door zijn snelheid te combineren met zijn techniek, balans, schijnbewegingen, twee benigheid en neusje voor de goal, werd hij een ware plaag voor de meeste verdedigers. In 1968 won Best dan ook de Ballon d’Or, ten koste van Franz Beckenbauer en Bobby Charlton. Onverwachts was dan ook dat Best in 1974 op 27 jarige leeftijd besloot om bij United te stoppen. Uiteindelijk kwam Best in 470 wedstrijden tot 179 goals voor United. Daarna heeft hij nog bij verschillende clubs gespeeld over de hele wereld in 1980 speelde hij bijvoorbeeld nog samen met Hans Kraay jr. bij de San Jose Earthquakes.

Door Best zijn talent en charisma werd hij een van de eerste voetbal celebrities

, zijn bijnaam was dan ook “El Beatle”. Zijn extravagante levensstijl bracht Best wel in verschillende problemen, de meeste van zijn problemen kwamen door zijn overmatige alcohol gebruik. Een bekende quote van Best na zijn carrière is: “I spent a lot of money on booze, birds and fast cars… the rest i just squandered” (ik heb veel van mijn geld uitgegeven aan drank, vrouwen en snelle auto’s….. de rest heb ik gewoon verbrast).

In 1984 moest Best vanwege het rijden onder invloed 3 maand de gevangenis in. Toen heeft hij ook nog even voor het gevangeniselftal gespeeld. In 2002 onderging Best een levertransplantatie, maar een jaar later kreeg hij veel kritiek omdat hij in het openbaar alcohol dronk. In oktober 2005 kreeg Best enkele infecties, onder andere aan zijn nieren, waardoor hij opgenomen moest worden in het ziekenhuis. Zijn toestand verbeterde echter niet en op 25 november 2005 overleed een van werelds beste voetballers ooit.

George Best was een van de beste voetballers aller tijden, maar zijn extravagante levensstijl dreigt nog wel eens zijn kwaliteiten als voetballer te overschaduwen. Maar zoals Best zelf ooit zei: “ Péle called me the greatest footballer in the world. That is the ultimate salute to my life.” En wanneer Péle je de beste voetballer in de wereld noemt, mag je met trots staan in rijtje van helden die nooit vergeten mogen worden.

ús Abe

Op 27 november in 1920 wordt Abe Lenstra geboren in Heerenveen. Hij is volgens vele kenners een van de beste voetballers welke we in Nederland gekend hebben. Het had niet veel gescheeld of hij was professioneel gaan schaatsen in plaats van voetballen. Hij was een veel belovend talent en behoorde tot de top van Noord Nederland. Toch vond hij het voetbal leuker en besloot hiervoor te kiezen. In zijn 15^de levensjaar maakt de jonge Abe zijn debuut in de hoofdmacht van Heerenveen.

Heerenveen grijpt in die tijd tot twee maal toe net naast het landskampioenschap en Lenstra groeide uit tot een grootheid bij de provincieclub. Met zijn snelheid, technische vermogen en het spelinzicht stak hij ver boven het niveau van de rest uit.  Heerenveen werd in die tijd ook wel “Abeveen” genoemd. Hij werd in de jaren 50 tot twee keer toe verkozen tot sportman van het jaar en werd bijna elk jaar topscoorder. De kwaliteiten van de spits werden ook opgemerkt door mensen buiten Friesland.  Zo toonden Ajax, Internationale en Fiorentina interesse. Het gerucht ging zelfs dat Fiorentina hem een blanco check bood voor zijn diensten, maar Abe wou zijn geliefde Heerenveen niet verlaten. Later in zijn carrière (1954) met de invoering van het profvoetbal besluit Lenstra toch te vertrekken naar SC Enschede. Hier zal hij weer strijden om het landskampioenschap maar zal opnieuw genoegen moeten nemen met een tweede plaats. De beslissingswedstijd tegen DOS ging verloren. 

Lenstra  debuteert op 19-jarige voor het Nederlands elftal en scoort direct in zijn eerste wedstrijd.
Zessenveertig wedstrijden en drieëndertig doelpunten zullen volgen. De meest gedenkwaardige wedstrijd speelt de spits tegen Duitsland. Nederland wint met 2-1 door twee doelpunten van Lenstra. Dit was de eerste ontmoeting tussen beide landen na de tweede wereldoorlog. Hierdoor was de ontmoeting zeer beladen. In zijn grootse carrière kwam Lenstra tot 730 wedstrijden waarin hij meer dan 700 maal het doel vond. Deze indrukwekkende cijfers laten zien hoeveel klasse, de wereldspits uit Heerenveen bezat. 

The Dude

Jerzy Dudek werd op  23 maart 1973 geboren in het Poolse plaatsje Rybnik. Hij ging daar voetballen bij de lokale club Gornik Knurow. Na enkele seizoenen in de Poolse competitie te hebben gevoetbald, had Feyenoord concrete interesse in de doelman. De dan 23-jarige Pool verhuisd naar Nederland en zal hier al snel een basisplaats bemachtigen. Hij zal vijf seizoenen voor de Rotterdamse club uitkomen en wint hierin het landskampioenschap en de beker. Hij wint ook persoonlijke prijzen in Nederland zoals keeper van het jaar en voetballer van het jaar. De keeper onderscheidde zich met uitstekend spel en al snel toonden topclubs als Arsenal en Liverpool interesse. Hij koos er voor om naar Liverpool te vertrekken, hier volgde hij de Nederlander Sander Westerveld op.

Bij Liverpool was Dudek echter nooit geheel onomstreden. Hij lag zijn eerste seizoen vaker onder vuur, maar mocht toch uitgroeien tot de held van Anfield. Op 25 mei 2005 stond de Champions League finale tussen Liverpool en AC Milan op het programma. In de rust keek Liverpool tegen een  3-0 achterstand aan.  In de tweede helft werd deze achterstand mede door enkele geweldige reddingen van Dudek weggewerkt. De verlening bracht geen winnaar, waardoor een penaltyserie uitkomst moest bieden. Hierin pakte de doelman die dansend op zijn doellijn stond twee penalty’s. Liverpool won hierdoor de cup met de grote oren en Dudek werd de bejubelde man.

In het daarop volgende seizoen kon de doelman de concurrentiestrijd van Reina niet winnen en kwam naast de basisopstelling te staan. Hij diende zijn contract bij Liverpool uit en vertrok naar Real Madrid. Hier was hij weer tweede doelman achter Iker Casillias. Hij diende opnieuw zijn contract uit en werd kampioen van Spanje. In 2011 stopte Dudek met het professionele voetbal. Hij begon een voetbalschool in zijn geboorteland Polen.

Antonín Panenka: De man die het nemen van een penalty tot kunst heeft verheven.

Antonín Panenka is een legende in het voetbal, maar hij heeft dit niet bereikt door zijn onuitputtelijke doorzettingsvermogen of zijn fluwelen techniek. De status van legende verkreeg Panenka  tijdens het EK in 1976 in Joegoslavië, door  het nemen  van een van werelds meest memorabele penalty’s aller tijden.

Antonín Panenka is geboren op twee december 1948 in Praag, Tsjecho-Slowakije. In het seizoen 1967-1968 maakte Panenka zijn debuut bij Bohemians Praag. In totaal blijft hij 14 seizoenen bij deze club en komt hij tot 230 wedstrijden en 76 goals. De veel scorende aanvallende middenvelder maakte vervolgens in de zomer van 1981 de overstap naar SK Rapid Wien, waar hij in 127 wedstrijden tot 63 goals kwam.

De grootste bekendheid haalt Antonín Panenka met het Tsjecho-Slowaaks voetbalelftal. Tijdens het EK 1976 staat Tsjecho-Slowakije in de finale tegen Duitsland, omdat ze in de halve finale het Nederlands elftal uitgeschakeld hebben. In de finale komt Tsjecho-Slowakije snel op voorsprong, dankzij goals van Ján Svehlík en Karel Dobias, maar nog voor de rust maakt Dieter Müller de aansluitingstreffer voor Duitsland. In de tweede helft blijft het nog lang 2-1 voor Tsjecho-Slowakije, maar de Duitsers zouden geen Duitsers zijn als ze niet in de laatste minuut nog de gelijkmaker zouden scoren. Beide teams moesten zich dus gaan opmaken voor de verlenging, de verlenging bleef echter onbeslist waardoor er strafschoppen genomen moesten gaan worden. Op een stand van 4-3 in het voordeel van Tsjecho-Slowakije mocht Panenka gaan aanleggen voor de beslissende penalty. De menigte die op dat moment aanwezig was in het stadion en niet durfde te kijken, zouden een puur stukje voetbalgeschiedenis gaan missen. Panenka nam een aanloop en de Duitse keeper Sepp Maier koos net voor dat Panenka ging schieten de (voor de keeper) linkerhoek. Panenka koos er echter niet voor om de bal gewoon hard richting de goal te schieten, maar ging voor een zeer subtiele stift recht door het midden van de goal. Hierdoor was doelman Maier kansloos en het enige wat hij nog kon doen was aanschouwen hoe hij zojuist onderdeel was geworden van misschien wel de meest legendarische penalty die ooit in het voetbal is genomen.

Jaren later zei Panenka over zijn penalty: “Ik wist dat als ik zou missen onze communistische regering zou denken dat het een politiek gebaar was. Dan zou ik misschien eindigen in de uranium-mijnen”. Dat Panenka ondanks de druk van het hele land en de politieke druk toch besloot om de beslissende penalty zo te nemen getuigt van stalen zenuwen. Vandaar dat iedere penalty die tegenwoordig op subtiele wijze in de goal wordt gestift een klein eerbetoon is aan deze man. Antonín Panenka de man die het nemen van een penalty tot kunst heeft verheven.

De oogstrelende architect in Eindhoven.

Het is een herfstachtige dag op sportpark de Hertgang, waar de training van PSV zojuist tot een eind is gekomen. Enkele spelers zijn nog op veld met elkaar in conclaaf, over de zojuist verrichtte trainingsarbeid. De spitsentrainer besluit de ballen op te bergen. Met een uiterste precisie wordt de bal van een meter of dertig, haarfijn in het ballen karretje van ongeveer één bij één meter geschoten. Het toegestroomde publiek en de aanwezige pers geniet zichtbaar, dit was een vleugje kwaliteit van misschien wel de beste speler die ooit een PSV-shirt gedragen heeft.

In de zomer van 1994 contracteert PSV de dan 27-jarige Luc Nilis. Hij zal het nieuwe aanvalskoppel gaan vormen met de tot dan toe nog volstrekt onbekende Braziliaan Ronaldo. Al snel blijkt dit een gouden greep te zijn van de club uit Eindhoven. “Lucky Luc” zoals Nilis in Eindhoven en omstreken ook wel wordt genoemd, maakt zich populair door zijn sublieme techniek en  fabuleuze trap. Hij fungeerde vooral als aangever op de ontketende Ronaldo. Hoewel Ronaldo dat seizoen dertig maal het net vond, moest hij zijn Belgische ploeggenoot voor zich dulden als het gaat om de prijs van “Voetballer van het jaar”.

Na dit seizoen is Ronaldo het niveau van PSV ontstegen, hij wordt verkocht aan FC Barcelona. Het gat dat hij achterlaat in de punt van de aanval, wordt opgevuld door Nilis. De Belgisch international wordt de komende twee seizoenen topscoorder van Nederland. De doelpunten zijn vaak van oogstrelende kwaliteit, met als hoogtepunt de treffer tegen FC Utrecht, waarin hij met een subtiele hakbal, het leer vanuit een bijna onmogelijke hoek tegen de touwen wist te werken. In 1998 wordt het tweede super duo gevormd met Ruud van Nistelrooy. Samen kwamen de twee aanvallers in twee seizoenen tot meer dan honderd doelpunten. Dit leverde PSV de landstitel op en Nilis een transfer naar Aston Villa.

Het avontuur in Engeland werd al na drie wedstrijden abrupt beëindigd.  Na een botsing met de doelman van Ipswich Town breekt Nilis zijn been. Het is dermate ernstig, dat al snel duidelijk is dat de botbreuk een eind aan zijn carrière maakt. Hij keert terug naar België, maar voelt zich hier miskent. Doordat hij geen vaste dagbesteding heeft begint hij met gokken. Hij verliest zijn vrouw en zijn verdiende miljoenen en zit slecht in zijn vel, totdat hij vorig jaar een aanbieding kreeg als spitsentrainer op de Hertgang. Nu is hij weer werkzaam binnen PSV, op de plek waar hij de erkenning en de waardering krijgt die hij in de loop der jaren zeker verdient heeft.

De jarenlange rots in de branding

Met zijn wat houterige uitstraling en beperkte techniek, zal deze één meter vierennegentig lange verdediger niet snel voorkomen op de lijst van meest spraakmakende spelers die ooit op de Nederlandse velden hebben rondgelopen. Toch heeft deze speler mede door zijn uitstekende mentaliteit en zelfkennis, het maar liefst achttien seizoenen volgehouden in het betaalde voetbal. De man die in zijn gehele loopbaan slechts voor twee clubs uitkwam, verruilde in het seizoen 1999/2000 de oranje clubkleuren van RBC Rozendaal voor het geel van NAC Breda. Hier zou hij uitgroeien tot aanvoerder en publiekslieveling.  We hebben het hier over de met rugnummer drie spelende clubheld van NAC Breda. Zijn naam luidt Rob Penders.

“Nooit opgeven altijd doorzetten Aangenaam door vermaak en nuttig door ontspanning Combinatie” zoals de mooie volledige naam van NAC luidt, koopt voor een bedrag van € 350.000,- de dan 24-jarige verdediger. Dit bleek een uitstekende aankoop van de club uit Breda. Penders werd direct een vaste waarde, tevens werd het team dit seizoen kampioen van de toenmalige Eerste Divisie. Het hoogtepunt van zijn carrière vond plaats in het seizoen 2007/08. De parel van het Zuiden werd dat seizoen knap derde in de Eredivisie. Penders vormde een ijzersterk centraal duo met Patrick Zwaanswijk, zij kregen slechts 40 doelpunten tegen in de gehele competitie (minder dan Ajax, AZ en Feyenoord). Ook wist het elftal een nieuw record te vestigen door zeven wedstrijden op rij te winnen. In deze serie van overwinningen werd slechts één tegen doelpunt geïncasseerd, mede door uitstekend werk van Penders. Met zijn ervaring en rust stuurt hij de verdediging en neemt de ervaren aanvoerder de rest van zijn elftal telkens weer op sleeptouw.

In het najaar van 2011 speelde “Mister NAC “ zoals hij inmiddels genoemd wordt, zijn laatste wedstrijd voor de club uit Breda. Na een passend afscheid van de supporters met onder andere een prachtig spandoek en bijbehorende sfeeractie, hing Penders zijn voetbalschoenen voor goed aan de wilgen. Hij bleef wel werkzaam in het betaalde voetbal en werd jeugdtrainer bij zijn grote liefde NAC.

De grote underdog

In de zomer van 1992 vindt het Europees Kampioenschap voetbal plaats in Zweden. Dit zal het laatste EK zijn, dat plaats zal bieden aan slechts acht teams. Een van de teams die zich geplaatst had was Joegoslavië. Echter, als gevolg van de oorlog die er heerst moest het land zich vlak voor de eindronde terugtrekken. Tien dagen voordat het toernooi van start gaat wordt Denemarken als vervanger opgeroepen. Het verhaal ging dat een groot deel van de Deense selectie al op het strand lag. Deze vakantie moest abrupt beëindigt worden om te gaan voetballen op het Europees kampioenschap, door dit verhaal is de term “het campingelftal” ontstaan.

In de poulefase namen de Denen het op tegen Engeland, Frankrijk en Zweden. Na een bloedeloos gelijkspel in de eerste wedstrijd tegen Engeland en een nederlaag tegen Zweden leek het EK van de Denen erop te zitten. Toch wist Denemarken zich knap te herpakken in de laatste poulewedstrijd tegen titelfavoriet Frankrijk. In de eerste helft waren de Denen door hun grote strijdlust de betere ploeg, ze kwamen dan ook verdient op een 1-0 voorsprong. Naarmate de wedstrijd vorderde kwamen de Fransen beter in hun spel en kwamen op 1-1. Met deze stand was het ietwat vermoeide elftal van coach Richard Nielsen uitgeschakeld. Toch valt de winnende treffer voor Denemarken, tien minuten voor tijd schoort de pas ingevallen Elstrup de winnende treffer. Deze treffer resulteerde in een halve finale tussen Denemarken en Nederland.

In het begin van de wedstrijd leek het alsof de favoriet Nederland "het camping elftal uit Denemarken" had onderschat. In een open wedstrijd, vol kansen voor beide teams, stond na negentig minuten de stand 2-2 op het scorebord. Een penaltyserie moest uitkomst bieden. Marco van Basten de held van het Ek in 1988, miste als enige een strafschop, waardoor outsider Denemarken de finale bereikte.

In de finale stond een confrontatie tegen Duitsland op het programma. Iedereen was het erover eens, een nieuwe stunt van Denemarken leek uitgesloten. Maar toch stonden ze na twintig minuten op voorsprong door een schitterend afstandsschot. In de minuten die volgden werden de Duitsers steeds sterker. Mede door doelman Peter Schmeichel uitblinker op dit EK, die zich ook deze wedstrijd weer ontpopte tot een ware plaaggeest voor de Duitse aanvallers, werd het Deense doel niet gevonden. Aan de andere kant viel het doelpunt wel, tien minuten voor tijd besliste Vilfort de wedstrijd. De man die liever voor zijn ernstig zieke dochter wilde zorgen maar door familie gestimuleerd werd de wedstrijd te spelen, schoot het nationale elftal van Denemarken naar haar eerste Europese titel. Een van de grootste EK verrassingen aller tijden.

Alan Shearer: The second best thing to come out of Newcastle since Sting

Alan Shearer geboren in Gosforth, Newcastle upon Tyne, de zoon van een werker in de metaal industrie en een huishoudster. De jongen die uitgroeide tot de absolute clubheld van Newcastle united  en de man die nog lange tijd herinnert zal worden als de topscoorder aller tijden van zowel Newcastle ( 206 goals ) als de Premier League ( 260 goals ).

Alan Shearer zijn profloopbaan begon bij Southampton in 1987. Zijn debuutwedstrijd was er één die rechtstreeks uit een jongensboek had kunnen komen. Hij debuteerde tegen Arsenal en maakte op 17 jarige leeftijd een hattrick. Shearer zou in totaal 5 seizoenen voor Southampton uitkomen. In de zomer van 1992 verruilde hij Southampton in voor de Blackburn Rovers, dit ging gepaard met een transfersom van 3,6 miljoen pond ( een Engels record toentertijd ).

Bij de Rovers begon Shearer zijn voetbalkwaliteiten pas echt te laten zien. Hij scoorde in de seizoenen 93/94, 94/95 en 95/96 steeds meer dan 30 doelpunten. Zijn meest succesvolle seizoen kende hij in het seizoen 94/95, in dat seizoen won hij de landstitel en scoorde hij 34 doelpunten. Dat aantal doelpunten in één seizoen is een record wat nog steeds staat. In totaal maakte Shearer in 117 wedstrijden bij de rovers 96 doelpunten.

In 1992 kwam Shearer ook voor het eerst voor het Engelse elftal uit. In totaal heeft Shearer 63 interlands gespeeld waarin hij 30 keer heeft gescoord.

In de zomer van 1996 maakte Shearer de overstap van Blackburn Rovers naar de club uit zijn geboorte plaats en zijn jeugdliefde Newcastle united. Met deze overstap was een transfer bedrag van maarliefst 15 miljoen pond gemoeid ( de hoogste transfer som ter wereld op dat moment ). Bij Newcastle united groeide hij uit tot een echte clubheld. Verschillende clubs probeerde Shearer te overtuigen om bij hun te komen spelen. In 1997 probeerde Fc Barcelona met Robsen aan het roer Shearer met een nieuw record bod van 20 miljoen pond over te nemen, ook  Manchester united  had meerdere malen geprobeerd om Shearer over te halen om de zwart witte tenues van Newcastle in te ruilen voor de vuur rode tenues van Manchester, maar dit was te vergeefs. Shearer en Newcastle hoorde gewoon bij elkaar. Als er in Newcastle en omstreken over Shearer gesproken wordt zegt men wel is: ‘dat Shearer  het beste is wat Newcastle heeft voortgebracht na Sting’ ( de zanger van de Britse rockband the Police ). Op 4 februari 2006 maakte Shearer zijn historische 201^e goal voor Newcastle united, met die goal loste hij Jacki Milburn af als all time topscoorder van Newcastle United. Uiteindelijk heeft Shearer 10 seizoenen bij Newcastle  gevoetbald en is die uitgegroeid tot de absolute vedette van de club.

Der Titan

Op zes jarige leeftijd begon Oliver Kahn zijn voetbalcarrière in de jeugdopleiding van Karlsruher SC, de club waar zijn vader in het verleden ook voor gevoetbald had. Bij deze club die destijds uitkwam op het hoogste niveau in Duitsland maakte Oliver Kahn op 18 jarige leeftijd zijn basis debuut. Na enkele seizoenen het doel van Karlsruher SC verdedigd te hebben, was er interesse van het grote Bayern München. Deze club kocht hem voor het hoogste bedrag dat tot dan toe voor een Duitse keeper was betaald, namelijk 2,5 miljoen euro.

Bij FC Bayern München bewijst Oliver Kahn zijn waarde, en wordt al snel eerste keeper en later ook aanvoerder. Hij zou in de 14 jaren die volgen bij Bayern uitgroeien tot een keeper van wereldklasse. Daarnaast verzamelt hij door de jaren heen een enorme prijzenkast met daarin: een wereldbeker voor clubs, een Champions League, een UEFA-beker, acht Duitse landstitels, zes Duitse bekers en zes Duitse ligabekers.  Door zijn agressieve manier van keepen krijgt hij de bijnaam; Der Titan. De passie die hij uitstraalde voor het voetbal, ging vaak samen met bizarre incidenten. Vele tegenstanders maakten kennis met de handschoenen en de woede-uitbarstingen van de temperamentvolle keeper van Fc Bayern. Ook teamgenoten werden niet gespaard door der Titan, dit bleek toen Herzorg balverlies leed op het middenveld. Nadat de tegenaanval onschadelijk werd gemaakt door Kahn, werd de middenvelder van Bayern door de doelman in de kraag gevat om hardhandig te laten merken dat dit niet de bedoeling was.

Naast zijn imposante carrière bij Fc Bayern München, werd de kleurrijke doelman tussen 1995 en 2006 vijfentachtig keer opgeroepen voor het nationale team van Duitsland. Bij de Europese kampioenschappen in 2000 en 2004 mistte de doelman geen minuut. Evenals het WK in 2002, waarin de in bloedvorm verkerende Kahn Duitsland eigenhandig naar de finale wist te loodsen. Hij kreeg slechts een doelpunt tegen, en kreeg de gouden bal als beste speler van het WK uitgereikt. Maar de wereldtitel heeft deze legende nooit mogen winnen, dit omdat Brazilië in de finale van dit WK te sterk was. 

God Blaise Nkufo

Toen Blaise Nkufo in 2003 naar FC Twente kwam, was Twente een middenmoter die op de rand van de afgrond balanceerde door een vordering van de belasting dienst van 3.1 miljoen euro. Om te zorgen dat FC Twente niet verder af zou zakken, moest er wat veranderen. Een nieuwe voorzitter die zeer betrokken was bij de club werd aangesteld, dit was natuurlijk Joop Munsterman.  

Als FC Twente in het seizoen 2003-2004, de voor de meesten op dat moment nog volstrekt onbekende Blaise Nkufo presenteert als nieuwe spits, heeft iedereen nog zijn vraagtekens bij deze 1 meter 88 grote verschijning. Echter maakte Nkufo binnen no-time een einde aan deze twijfels. In december 2003 moest Twente in acht dagen tijd tegen zowel Ajax als Feyenoord, voor de Twentse supporters zijn dit altijd speciale wedstrijden. Nkufo in het bijzonder viel in deze wedstrijden op, eerst door twee wereldgoals tegen Feyenoord te maken (4-2).  Daarna door nog eens twee goals te maken, maar dan tegen Ajax. Ook hier was de tweede goal weer van een verbluffende schoonheid en de goal die definitief voor de drie punten zorgde (2-0). Aan het einde van zijn eerste seizoen had hij al 14 goals achter zijn naam staan en werd hij bekroond tot de clubtopscoorder van dat seizoen. Het daarop volgende seizoen deed Nkufo het nog beter en scoorde hij maarliefst 16 maal. Na twee succesvolle seizoenen bij de tukkers, waren er nog maar weinig supporters die er van uit gingen dat de kwaliteiten van Zwitser ook het seizoen er op nog in het Arke stadion te bewonderen zouden zijn. Maar de supporters werden positief verrast toen het nog lopende contract van Nkufo verlengd werd.  In zijn 4^e seizoen zou ‘The King’ een clubrecord kunnen verbreken. Hij zou de eerste speler van FC Twente kunnen worden die 4 seizoenen op rij clubtopscoorder werd. Het oude record  van drie seizoenen deelde Nkufo al met Jan Vennegoor of Hesselink. Deze kans om in zijn eentje in de boeken te komen liet Nkufo niet aan zich voorbij gaan en zo werd hij de eerste speler ooit voor FC Twente die 4 seizoenen op rij clubtopscoorder is geworden. Nkufo zou zijn eigen record nog verbeteren door uiteindelijk zes seizoenen op rij club topscoorder te worden. In de seizoenen dat Nkufo bij FC Twente speelde is hij echt uitgegroeid tot een absolute legende, die door de hele regio gewaardeerd werd. In het seizoen 2007-2008 moest hij met zijn 22 goals dat seizoen alleen Klaas Jan Huntelaar voor zich laten op de nationale topscorerslijst. Alleen in zijn laatste seizoen was het hem niet gelukt om topscoorder te worden, maar dat kwam simpelweg doordat Bryan Ruiz dat seizoen niet te stoppen was. Dat ‘King Nkufo’ in zijn laatste seizoen voor FC Twente zowel topscoorder aller tijde en landskampioen is geworden, is een bekroning voor alle seizoenen dat hij voor FC Twente heeft gespeeld. Nkufo heeft naar eigenzeggen FC Twente nooit echt verlaten en om eerlijk te zijn denk ik ook niet dat FC Twente Nkufo ooit helemaal zou kunnen laten gaan. Daarom mag hij met recht staan, in een rijtje van helden die nooit vergeten mogen worden.