Vinnie Jones, member of the grazy gang.

Vinnie Jones was een verdedigende middenvelder die voornamelijk herinnerd zou worden aan zijn harde spel en zijn gevaarlijke tackles. Vinnie Jones heeft in zijn carrière voor verschillende clubs gespeeld, maar nergens voelde hij zich zo thuis als bij Wimbledon FC.

In het seizoen 1984/1985 Begon Vinnie Jones zijn voetbalcarrière op 19 jarige leeftijd bij Wealdstone FC. Bij Wealdstone maakte de jonge harde middenvelder al snel naam. In het najaar van 86 verhuisde Vinnie voor 10.000 pond naar Wimbledon FC een club uit de 1^e divisie van Engeland. Wimbledon FC was een hele hechte ploeg, de manier waarop de spelers met elkaar en met de manager omgingen werd in die tijd als zeer amateuristisch gezien. Tijdens de trainingen en de wedstrijd voorbereidingen werden veel grappen gemaakt, maar op het moment dat het start signaal klonk was iedereen bereid om tot het uiterste te gaan voor elkaar. Het hoogtepunt uit Vinnie Jones zijn carrière was de FA cup finale tegen Liverpool. Wimbledon was nog maar twee seizoenen in de eerste divisie en werd gezien als een ‘Pub team’, terwijl Liverpool een ‘top team’ had en de titel op dat moment vaker dan wie dan ook had gewonnen. Net voor rust kwam Wimbledon tegen alle verhoudingen in toch op voorsprong. In de tweede helft kreeg Liverpool nog wel een penalty, maar de Keeper en aanvoerder van Wimbledon, Dave Beasent, bleek die dag onpasseerbaar. Na het laatste fluitsignaal volgde de memorabele woorden van commentator Josh Motson: “The crazy gang have beaten the culture club!”. Vanaf dat moment werd het team van Wimbledon FC “The crazy gang” genoemd. Na drie seizoenen bij Wimbledon vertrok Vinnie naar Leeds United, hier bleek Jones ook zonder al te veel gele kaarten te pakken goed te kunnen voetballen. Het seizoen er op vertrok hij naar Sheffield en weer een seizoen later ging hij naar Chelsea, maar nergens voelde hij zich zo op zijn plaats als bij Wimbledon. In het seizoen 1992 keerde hij daarom terug, om er vervolgens nog eens zes seizoenen vol voor elke overwinning te vechten. In totaal speelde Vinnie Jones 385 wedstrijden in het betaald voetbal, verreweg de meeste wedstrijden ( 254 ) speelde hij voor Wembley. Het binnenhalen van de FA cup door “The crazy gang” in 1988 wordt door velen nog steeds gezien als een schitterend voorbeeld van dat de wil om te winnen soms  nog belangrijker is dan de middelen.

Na de voetbalcarrière van Vinnie Jones had hij een image als “Hard man” opgebouwd. Enkele voorbeelden die aan zijn image bijgedragen hebben zijn: het record van de snelste gele kaart ooit ( 3 seconden )  en de  beruchte actie waarin hij zijn tegenstander vol bij de testikels greep. Ook zijn 12 rode kaarten in zijn loopbaan passen wel in dit rijtje thuis. Door zijn Image kwam Jones wel in beeld bij de regisseur Guy Ritchie en in 1998 maakte Jones dan ook zijn film debuut in de film Lock, Stock and Two Smoking Barrels. Hij bleek een passie te hebben voor acteren en doet dit dan ook nog steeds zeer verdienstelijk.

Vinnie Jones zocht door zijn tomeloze inzet en harde slidings altijd de grenzen van het spel op en was een nachtmerrie voor vele aanvallende middenvelders. Op het veld was hij misschien een klein beetje gestoord. Maar wel een speler waarvan  je als supporter altijd wist dat wanneer de tegenstanders het veld op kwamen, Vinnie er wel voor zou zorgen dat ze niet het idee kregen dat ze de drie punten die dag gemakkelijk zouden winnen.

Overal regent het doelpunten behalve in Nederland.

In het zonnige Paramaribo wordt op 27 maart 1972 Jerrel Hasselbaink te wereld gebracht. De jonge Hasselbaink begon zijn voetbalcarrière in Nederland. Hij speelde een hand vol wedstrijden bij Telstar waarna hij naar AZ vertrok. Hij speelde 46 wedstrijden voor de club uit Alkmaar maar wist niet te overtuigen. Hij kon geen nieuwe club vinden en ging als amateur spelen.

Toch ziet in 1995 de Portugese laagvlieger Campomaiorense wat in de Nederlandse spits en besluit hem over te nemen. Hij beloont het vertrouwen van de club en scoort 12 maal. Echter is dit niet genoeg om de club te behoeden voor de degradatie. Een middenmoter genaamd Boavista FC koopt “Jimmy Floyd” (een bijnaam welke hij in Portugal had vergaard). Dit blijkt een gouden greep want de Nederlander maakt een karrenvracht aan doelpunten, maar liefst 20. Zijn doelpuntenproductie in de Portugese competitie valt op bij clubs in binnen- en buitenland.  Leeds United koopt de spits voor een bedrag van 2.000.000 pond. Ook in de Premier league bleef Hasselbaink scoren. In zijn tweede seizoen werd hij zelfs mede topscoorder van de competitie. Door onenigheid met de club over het verlengen van zijn contract bleef hij slechts twee jaar actief in Leeds.

Atletico Madrid betaalde maar liefst veertig miljoen gulden, waarmee Hasselbaink de duurste Nederlandse voetballer tot dan toe werd. De samenwerking was kort maar explosief. Hasselbaink schoot de éne na de andere bal tegen de touwen en kwam tot een indrukwekkend aantal van 29 doelpunten. Toch degradeert Atletico ondanks de vele doelpunten van Hasselbaink en hij wordt verkocht aan Chelsea. Terug in de Premier League doet de spits wat hij altijd doet; scoren. In vier seizoenen maakt hij bijna zeventig treffer en wordt daarmee twee maal topscoorder in Engeland. Na omzwervingen bij Middlesbrough, Charlton Athletic en Cardiff City is Hasselbaink nu actief als trainer bij Burton Albion FC in de League One in Engeland. Weinig mensen hadden kunnen vermoeden dat de jongen die niet kon slagen in de toenmalige Eerste Divisie, zou uitgroeien tot een voetballer van wereldklasse.

One of the Spice Boys.

Robert ("Robbie") Bernard Fowler werd in het voorjaar van 1975 geboren in de industriestad Liverpool. Als jongen van de stad, was hij in zijn jonge jaren nog fan van de stadsrivaal Everton. Zijn scoringsdrift werd toen al aangetoond. Zo scoorde Fowler in een wedstrijd 16 keer voor zijn lokale schoolteam. Op zijn 17^de kreeg de spits een professioneel contract bij Liverpool. Hij kwam bij de eerste selectie maar speelde in zijn eerste twee seizoenen geen enkele wedstrijd.

Na twee seizoenen geduldig te hebben gewacht op zijn kans, was de tijd eindelijk daar. In de FA cup wedstrijd tegen Bolton Wanderes werd de jonge spits als invaller binnen de lijnen gebracht. De daarop volgende wedstrijden zal hij telkens op het wedstrijdformulier staan. Het gaat goed met Fowler. Zo goed zelfs, dat na dertien wedstrijden, de teller al op twaalf doelpunten staat. Buiten de lijnen heeft Robbie het ook naar zijn zin. Hij wordt samen met enkele teamgenoten “The Spice Boys” genoemd. Dit omdat ze vaak in het nachtleven gesignaleerd werden en het voetbal niet altijd even serieus namen. Hij kwam in opspraak door een doelpunt tegen Everton FC te vieren, door de lijn doellijn op te snuiven alsof het cocaïne was. Toch bleef “the god” (een bijnaam die hij had gekregen van de Liverpool supporters) scoren. Drie seizoenen achter elkaar maakte hij meer dan 30 doelpunten. Het hoogtepunt was het seizoen 2001. Liverpool won toen de FA cup, de League Cup en de UEFA cup en de makkelijk scorende spits had hierin een groot aandeel.

Na elf seizoenen voetbal in Liverpool, maakte de dan 27-jarige Fowler de overstap naar Leeds United. Hij zou hier nooit zijn draai vinden en wordt een voetbalnomade in Engeland. Verschillende clubs als Manchester City, Cardiff City, Blackburn Rovers en opnieuw Liverpool hopen de spits over het dode punt heen te kunnen helpen. Maar mede door blessures wordt het oude niveau nooit meer gehaald door “The God”. Hedendaags is Fowler een van de rijkste sporters van Groot-Brittannië. Hij verdiende naast het voetbal een fortuin met paardensport en beleggingen in vastgoed.

Paolo Maldini: Il Capitano

Paolo Maldini is geboren in Milaan op 26 juni 1968. Hij is de zoon van oud AC Milan speler Cesare Maldini. Paolo Maldini brak in het seizoen 84/85 door in het eerste elftal van Ac Milan op dat moment was hij nog maar 16 jaar. Een jaar later behoorde hij al tot de vaste kern spelers van Ac Milan en leerde hij de fijne kneepjes van het verdedigen van de man die naast hem stond, Franco Baresi, die ook behoorde tot een van de beste verdedigers aller tijden. Maldini zijn eerste beker won die in 1987/1988 toen Ac Milan de Scudetto won. Een jaar later won hij met 19 jaar zijn eerste europacup1 finale door een 4-0 overwinning op Steaua Boekarest. Maldini zelf noemde dat een van de beste wedstrijden ooit van de Rossoneri. Een jaar later stond Ac Milan weer in de finale van de europacup1. Dit maal was Benfica de tegenstander, maar ook zij konden geen weerstand bieden tegen het voetbal geweld van Maldini en Milan. Ac Milan won deze wedstrijd met 1-0 en  stond aan top van het mondiale voetbal. In 1997 stopte de Baresi met voetballen en werd de aanvoerdersband overgedragen aan Maldini. In 2003 mocht Maldini voor het eerst de Champions league trofee omhooghouden als kapitein van zijn ploeg. Precies 40 jaar nadat zijn vader de trofee met Ac Milan had gewonnen. In totaal heeft Maldini acht Champions league  finales gespeeld en daarvan heeft hij er 5 gewonnen. Paolo Maldini kwam in totaal tot 902 wedstrijden voor Ac Milan wat met afstand een clubrecord is.

Op 31 maart 1988 maakte Maldini zijn debuut voor het Italiaanse nationale elftal. Uiteindelijk zou Maldini tot 126 interlands komen. Met de Azzurri was hij drie keer zeer dicht bij een hoofdprijs, maar penalty’s en Italië bleken geen goede combinatie. In de halve finale van het WK in Italië, moest Italië het opnemen tegen het Argentinië van Maradona. Omdat er na 120 minuten nog steeds een stand van 1-1 op het scorebord stond, moesten er penalty’s genomen worden. Deze nam Argentinië net iets beter dan Italië, waardoor de WK droom van Italië dat jaar in een stortte. Het volgende WK behoorde Italië weer tot de favorieten en dit maal kwam Italië wel tot de  Finale. In deze finale moest Italië het opnemen tegen Brazilië, de hele wedstrijd werd er echter niet gescoord en kwam het weer neer op een strafschoppen serie. Ook dit maal  beet Italië in het stof. Op het EK 2000 in Nederland/België was Italië wederom dicht bij een titel. Italië kwam tot de finale, maar door een werkelijk schitterende uithaal van Trézéguet in de verlenging won Frankrijk met 2-1.

Paolo Maldini wordt door veel Ac Milan fans gezien als de personificatie van het begrip clubliefde. In totaal speelde Maldini maarliefst 25 seizoen voor de Rossoneri. Door zijn snelheid te combineren met zijn perfecte techniek, is ‘il capitano’ een van de meest gevreesde verdedigers ooit geworden.